In december 1848 hield Conrad Busken Huet (1826-1886), kandidaat in de theologie bij de Waalse, d.w.z. franstalige kerk, zijn eerste preek, en wel in het Zwitserse boerendorp Les Croisettes nabij Lausanne, waar Huet zich had teruggetrokken om zijn Frans bij te spijkeren.
Huet ging voor in een avondmaalsdienst en alles liep voortreffelijk: ‘Hij wist wat hij zeggen wilde, en dat hij iets hartelijks te zeggen had.’ De boeren van Les Croisettes hingen, dacht hij, aan zijn lippen en in de bank van de ouderlingen meende hij te zien dat ‘meer dan één kerkeraadslid zich een traan uit het oog pinkte’. Hij raakte ontroerd door zijn eigen optreden en toen de dienst was afgelopen, keek hij verlangend uit naar de reacties van de Franse predikant en de ouderlingen, met wie hij na het uitspreken van de zegen was teruggekeerd in de consistorie. Tot zijn grote teleurstelling sprak niemand hem aan; de predikant was druk bezig zich te bevrijden uit zijn ambtskleding en de boeren hadden alleen oog voor de wijn die van het avondmaal was overgebleven. Verbijsterd keek Huet toe hoe zij uit een in de muur gemetseld kastje een presenteerblad met glazen te voorschijn haalden en een doek gebruikten die zo-even nog dienst had gedaan tijdens de avondmaalsviering, om een eenvoudige tafel te dekken. ‘De oudste ouderling, die met de grijsste haren en de roodste neus greep de schenkkan van het heilig Avondmaal’, vulde de glazen, bood hem er een aan en zei, trots op dit product van eigen streek: ‘‘‘Yvorne van het jaar elf, mijnheer’’’.
(O. Praamstra, Busken Huet (2007), pp. 115-116; bron van de citaten: C. Busken Huet, ‘Les Croisettes’, in Novellen (2de druk, 1875). Foto ontleend aan http://lasallazlescroisettes.eerv.ch/2010/08/31/lieux-de-culte/.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten